‘Vroeger, voordat zij kwamen, was alles veel beter. Toen kon je hier tenminste nog je mening kwijt. Gewoon jezelf zijn. Nu moet ik me zeker bij elke uiting inhouden? Dacht het niet hè. Ze moeten gewoon lekker terug naar waar ze al die tijd al gezeten hebben, jonge.’ Een doodgewone reactie wanneer er een nieuwe groep mensen in jouw vertrouwelijke habitat zijn toetreding doet. Deze nieuwelingen zijn meestal nog niet bekend met de werking van het systeem, de taal en de gebruiken. Of je bereid bent om ze hierbij te helpen, is natuurlijk aan jezelf. Eén ding is wel zeker. Het kan hele ongemakkelijke situaties opleveren.
Ouders op social media. Het zal nooit wennen. Bij geen enkele generatie in de geschiedenis van de mensheid is het cool geweest wanneer ouders zich gaan bemoeien met het sociale leven van hun kinderen. Wanneer je bijvoorbeeld net je best aan het doen bent om die ene onenightstand binnen te halen en je ouders doodleuk vragen hoe hun potentiële schoondochter heet. Je kunt je toch ook wel voorstellen hoe gegeneerd Joran moest zijn geweest toen hij Natalee noodgedwongen moest voorstellen aan zijn vader. ‘Ja pap, dit was dus Natalee.’ Vandaag de dag is dat niet anders. Ouders zien hun kinderen constant maar op internet vertoeven. Daar kunnen ze eindelijk datgene zijn waar ze altijd al van gedroomd hadden. Logischerwijs wekt dit nieuwsgierigheid op. Je wilt als ouder immers weten waarom je dochter op het internet schuil gaat onder de naam ‘WeenerCleaner02’. Een reden voor ouders om zichzelf ook maar te gaan verdiepen in de digitale wereld.
‘Hey zoon, ik heb vind-ik-leuk geklikt bij je profielfoto. Graag gedaan hè. Maar uh, sinds wanneer heb jij een tepelpiercing?’ Tja, hoe ga je dingen geheim houden voor je ouders als ze zelfs al op je Facebook terecht kunnen? Dit was ooit een plek waar je zonder al te lang na te denken berichten kon plaatsen over je avonturen in de stripclub, of gewoon foto’s kon plaatsen van het uit de hand gelopen huisfeest terwijl je ouders op vakantie in Vlieland waren. Verleden tijd. Je kunt je maar beter voorbereiden op de raarste dingen. ‘Oh ja zoon, ik had je trouwens nog getagged in die kinderfoto. Je weet wel, toen je in bad zat met je waterpokken. Haha, zo schattig met je kleine piemeltje.’ O, m, g. Facebook is een orgie van spelverzoeken en onscherpe profielfoto’s van 50+ers geworden. Klinkt als het clubhuis van de lokale kinderlok-vereniging. Daarnaast bevat mijn tijdlijn meer schattige katjes en geluk spreuken dan een Chinees restaurant. Alles wat van ons is en door ouders wordt afgenomen, lijkt niet meer interessant.
Totdat ik op een dag foto’s uit
de jeugd van mijn ouders voorbij zie komen. Ik zie kapsels, zonnebrillen,
jurkjes waar menig hipster tegenwoordig jaloers van wordt. Blijkbaar zijn ze
wel cool genoeg om inspiratie uit te halen voor onze mode. Zij zijn uit de
kleren gegaan om jou te maken, en diezelfde kleren draag jij nu blijkbaar. En
ja, kleren maken de man. Natuurlijk is het soms een beetje ongemakkelijk op
Facebook maar ach. Schamen voor je ouders is sowieso niet cool. Dus waarom maken wij ons zo druk over het feit dat
zij gebruik willen maken van een platform die ooit ‘van ons’ geweest is. Facebook
is maar een hype, en hypes onder jongeren veranderen sneller dan Kim Kardashian
van echtgenotes. Ik kan er in ieder geval gewoon om lachen wanneer mijn moeder denkt
de zoveelste gratis cruise vakantie binnen te hebben gesleept. Daarnaast kan ik
nu tenminste hun verjaardagen niet meer vergeten. Dus willen wij nu meer of
minder ouders op social media? Meer, meer, meer...
